Κατάγματα στον Ώμο

Τα κατάγματα του ώμου συμβαίνουν όταν ένα ή περισσότερα από τα οστά στον ώμο σπάσουν. Ο ώμος αποτελείται από τρία οστά: την κλείδα, την ωμοπλάτη και το βραχιόνιο οστό. Τα κατάγματα μπορεί να συμβούν σε οποιοδήποτε από αυτά τα οστά και μπορεί να κυμαίνονται από μικρές ρωγμές έως σοβαρά σπασίματα. Συνήθως με τον όρο κάταγμα του ώμου εννοούνται τα κατάγματα του άνω μέρους του βραχιονίου οστού (δηλαδή του οστού στο μπράτσο).

Τα κατάγματα του ώμου προκαλούνται συχνά από πτώσεις, αθλητικούς τραυματισμούς και τροχαία ατυχήματα. Τα συμπτώματα ενός κατάγματος ώμου μπορεί να περιλαμβάνουν πόνο, οίδημα, μώλωπες και δυσκολία στην κίνηση του χεριού. Είναι σημαντικό να αναζητήσετε ιατρική βοήθεια το συντομότερο δυνατό μετά από έναν τραυματισμό στον ώμο για να διασφαλίσετε την κατάλληλη θεραπεία και την επιτυχή ανάρρωση.

Η θεραπεία για ένα κάταγμα ώμου μπορεί να περιλαμβάνει ακινητοποίηση του ώμου μέσω της χρήσης ανάρτησης ώμου, παυσίπονα και φυσικοθεραπείες. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση για τη σωστή ευθυγράμμιση και σταθεροποίηση του οστού.

Η θεραπεία εξαρτάται απο το είδος του κατάγματος, την παρεκτόπιση και την ηλικία του ασθενούς. Η πλειονότητα των ασθενών αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Εν τούτοις όμως πολλά κατάγματα πρέπει να αντιμετωπίζονται χειρουργικά και μάλιστα σύντομα. Η αποτυχία μίας συντηρητικής θεραπείας συνήθως οδηγεί σε μεγάλη δυσκολία για την εκ των υστέρων αντιμετώπισή τους. Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό σε νεαρά άτομα διότι πολλές φορές η δυσκολία αυτή μπορεί να καταλήξει σε μόνιμη αναπηρία.

Υπάρχουν διάφοροι τύποι καταγμάτων ώμου, συμπεριλαμβανομένων των καταγμάτων της κλείδας, της ωμοπλάτης και του βραχιονίου. Κάθε τύπος κατάγματος απαιτεί διαφορετικές προσεγγίσεις θεραπείας και το συγκεκριμένο σχέδιο θεραπείας θα εξαρτηθεί από τη θέση και τη σοβαρότητα του κατάγματος. ​

Είναι σημαντικό για τα άτομα που έχουν υποστεί κάταγμα ώμου να ακολουθούν το θεραπευτικό τους σχέδιο όπως προτείνεται από τον Ιατρό. Αυτό θα βοηθήσει να διασφαλιστεί η επιτυχής ανάρρωση και να αποφευχθούν μακροχρόνιες επιπλοκές.